دستمال کاغذی به اشک گفت: 
قطره قطره‌ات طلاست 
یک کم از طلای خود حراج می‌کنی؟ 
عاشقم !
با من ازدواج می‌کنی؟ 
اشک گفت: 
ازدواج اشک و دستمالِ کاغذی! 
تو چقدر ساده‌ای 
خوش خیال کاغذی! 
توی ازدواج ما 
تو مچاله می‌شوی 
چرک می‌شوی و تکه‌ای زباله می‌شوی 
پس برو و بی‌خیال باش 
عاشقی کجاست! 
تو فقط 
دستمال باش! 
دستمال کاغذی، دلش شکست 
گوشه‌ای کنار جعبه‌اش نشست 
گریه کرد و گریه کرد و گریه کرد 
در تن سفید و نازکش دوید 
خونِ درد 
آخرش، دستمال کاغذی مچاله شد 
مثل تکه‌ای زباله شد 
او ولی شبیه دیگران نشد 
چرک و زشت مثل این و آن نشد 
رفت اگرچه توی سطل آشغال 
پاک بود و عاشق و زلال 
او با تمام دستمال‌های کاغذی فرق داشت 
چون که در میان قلب خود 
دانه‌های اشک کاشت.

ای کاش می توانستم نشان دهم،

که تا کجا دوستت دارم.

همیشه در جستجو هستم،

اما نمیتوانم راهی بیابم...

به آن آنی در تو عاشقم،

که تنها خود کاشف آنم

آنی فراتر از تویی که دنیا می شنا سد،

و تحسین می کند.

آنی که تنها وتنها از آن من است.

آنی که هرگز رنگ نمی بازد،

آنی که هرگز نمی توانم عشق از او بر گیرم.

(مدل سال 88)

رفیق خط هایم باش!