ای حسینی که به دل عشق تو درمان منست

مهر تو نور دل و اول و پایان منست

ای حسینی که عوالم همه گریان تواند

گوهر اشک برای تو به دامان منست

جان،نثار ره تو می کنم ای محور عشق

عشق تو دین منو مذهب و ایمان منست

دیده ام تا صف محشر ز چه آرام شود

که شفیعم بر تو ، دیده گریان منست

دل ز هر عشق، تهی سازم و جان، پاک کنم

چون حسین است که جان من و جانان منست

به شب اول قبرم نکنم وحشت و ترس

چون در ان لحظه ، حسین است که مهمان منست

به سؤالم اگر آرند به میزان حساب

پاسخ آرم به خداوند، حسین جان منست